błąkać się
włóczyć się, wędrować bez celu
Często bez psa, bez strzelby błąkał się po gaju Jak rekrut zbiegły (II) Hrabia widział w nich obraz elizejskich cieni, Które chociaż boleściom, troskom niedostępne, Błąkają się spokojne, ciche, lecz posępne (III). Bo dla tych wodzów, którzy w swem życiu tułaczém Tak długo błąkali się w obcych stronach świata, Dziwne miała powaby narodowa szata (XI)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Wola ↔ Działanie ↔ Szczęście-nieszczęście